Σε λιγότερο από 13 ημέρες φτάνουν τα Χριστούγεννα και όπως ύφισται όλοι μας λίγο πολύ ονειρευόμαστε πως θα τα περάσουμε, με ποιους ανθρώπους και που!Τα περισσότερα Χριστούγεννα εγώ τα περνούσα οικογενειακά,δηλαδή με γονείς,αδέρφια,παππούδες,θείους-θείες ,ξαδέρφια κτλ. μαζευόμασταν συνήθως στο δικό μας σπίτι, τον λόγο δεν τον ξέρω, μπορεί επειδή η μαμά μου είναι καλή μαγείρισσα μπορεί επειδή είναι μεγάλο το σπίτι, πάντως τα περνούσαμε πολύ οικογενειακά!Φέτος ωστόσο όλα θα αλλάξουν....λόγω της απώλειας 2 σημαντικών ανθρώπων στην ζωή την δική μου και της μαμάς μου περισσότερο...Δυστυχώς χάσαμε απότομα τους γονείς της μαμάς μου, οι οποίοι αποτελούσαν έναν συνδετικό κύκλο στις γιορτές..Έτσι, φέτος τα Χριστούγεννα θα είναι σχετικά "μαύρα " για εμάς όπως και για πολλούς άλλους ανθρώπους και τους καταλαβαίνω τώρα πλέον πολύ καλά, είτε επειδή βρίσκονται στην ίδια κατάσταση μαζί μου, είτε επειδή δεν έχουν πυρηνική οικογένεια αλλά μονογονεϊκή, είτε γιατί έχουν ένα χωρισμό ( αισθηματικό,φιλικό,οικογενειακό)...Η αλήθεια είναι ότι όλο και πλησιάζουν οι μέρες και δεν ξέρω πραγματικά αν θέλω να γυρίσω σπίτι μου ( και όχι γιατί δεν θέλω να δω τους δικούς μου ) απλά δεν ξέρω αν μπορώ να αντέξω όλο αυτό ( λυπημένα πρόσωπα,ξεφυσήματα συνεχόμενα,κλάματα).Είναι γεγονός ότι γράφω κάτι που με πειράζει τόσο πολύ γιατί πάντα πίστευα ότι αν δείξεις τον πόνο σου ο άλλος θα πατήσει πάνω σε αυτόν ή χειρότερα θα σε λυπηθεί, πράγμα που θεωρούσα πριν λίγο καιρό αδυναμία και όχι συναίσθημα..! Για το λόγο αυτόν ήθελα να το μοιραστώ για να ακούσω άλλες γνώμες για το πως να αντιμετωπίσω κάτι τόσο δύσκολο!
twitter : @Bill_Athanasiou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου